Eindelijk na elf weken kreeg ik de uitspraak van de Raad van State over festival Amsterdam Open Air 2018. Je herkent een niet-aangetekende brief van de Afdeling meteen als een uitspraak die je beroep ongegrond verklaart. Daarmee is de rechtsgang voor mijn stichting in dit land eigenlijk uitgeput. Het argument voor onontvankelijkheid van the powers that be is vrij simpel: ‘onvoldoende werkzaamheden’ en dat is zo ongespecificeerd dat ze daar tot in eeuwigen dage mee kunnen doorgaan, zo ook met de festivals in het NNN.
Dat de uitspraak al vast stond voor de zitting was ook al aannemelijk, want als het maar gaat om één rechter (enkelvoudige kamer) dan is dat omdat de uitspraak volgens de rechtbank al voor de hand ligt. Dat werd ook bevestigd doordat mijn talrijke ingediende stukken niet eens gelezen zijn, ook niet doorgestuurd aan de tegenpartij. Zo’n ongespecificeerd argument als ‘onvoldoende werkzaamheden’ is heel handig om af te komen van een inhoudelijke behandeling. Er zijn geen normen voor ‘voldoende werkzaamheden’, en het college zelf is overduidelijk bezig met het aantasten van het NNN. Een stichting met één bestuurslid is ook volkomen legaal. Dat de Afdeling soms de mist in gaat met algoritmen werd later volkomen duidelijk tijdens de toeslagenaffaire.
Op een paar pagina’s wordt uitgelegd dat mijn stichting niet ontvankelijk is, het college gelijk had en mijn beroep dus ongegrond. Dat hadden ze ook binnen één week kunnen opstellen.
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@136111/202201270-1-r1/
Het beroep van een andere appelant heeft een aparte uitspraak gekregen. Is ongegrond verklaard.
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@136113/202201367-1-r1/
Een vorige zitting bij de Afdeling (drie rechters) had ondanks dat mijn stichting onontvankelijk werd verklaard, toch zelf het recht in eigen hand genomen en het betwiste besluit nietig verklaard, wegens strijdigheid met de Awb.
Daar is nu geen sprake van, terwijl dit betwiste besluit van het college onbetwistbaar onrechtmatig tot stand is gekomen. De rechter vroeg aan de jurist van de burgemeester of die inbreuk op de wet weer zou gebeuren, wat door hem vanzelfsprekend ontkend werd (dat was nog steeds dezelfde jurist die tijdens eerdere rechtszittingen beweerde dat het festivalterrein niet behoorde tot het NNN, en die persoonlijk verantwoordelijk was voor de herhaalde wetsovertredingen). Het was in feite al de zoveelste keer dat zoiets gebeurde. Normaal gesproken had dit besluit ook nietig verklaard moeten worden. Dat geeft al aan dat er enige mate van voortrekken van de burgemeester sprake is. De vraag is of de burgemeester zich aan die belofte van haar jurist zal houden. Een meervoudige kamer zou hier m.i. anders over geoordeeld hebben.
In 2018 was mijn Stichting wel ontvankelijk. Een besluit na hoorzitting over AOA 2018 kwam er niet, daarvoor was dus een dwangsom verbeurd. Pas na een direct beroep van mij kwam er een besluit met een herzien bezwarencommissie-advies van een nieuwe ad hoc ingestelde bezwaarcommissie (bestaande uit gemeente-ambtenaren), die mijn stichting onontvankelijk verklaarde.
Indien de procedure niet bewust bemoeilijkt was had er een inhoudelijke behandeling plaatsgevonden en had mijn stichting een dwangsom ontvangen. Het oorspronkelijke advies van de bezwarencommissie was kennelijk niet naar de zin van de burgemeester, zodat ze geen besluit hierover bekendmaakte, wat in strijd is met de Awb. Dat is bemoeilijking van de rechtsgang. Indien de bezwaarcommissies nog zouden hebben bestaan uit onafhankelijke juristen dan zou de situatie er heel anders uitgezien hebben.
Je kunt als burgemeester kennelijk de wet overtreden en weigeren dwangsommen te betalen zonder dat de RvS daar tegenwoordig een punt van maakt. Rechtsonzekerheid ten top. Met terugwerkende kracht wordt een besluit met aanklevende overtredingen goedgepraat.
Te verwachten is nu door deze uitspraak dat dit college gewoon door zal gaan met overtredingen, belemmering van rechtszaken en inbreuken op bestemmingsplannen. Natuur is vogelvrij in dit land. Erger is dat de rechtspraak in Nederland ook in strijd is met het Verdrag van Aarhus. Zie ook hier. Volgens de gemeente is dit verdrag niet geldig in dit geval.
Vreemd is ook dat tijdens de zitting door partijen het voeren van rechtszaken in feite als kwalijk gezien werd. Mobilisation for the Environment voert honderden rechtszaken en blijft ontvankelijk. Maar het feit dat het nodig is om zoveel rechtszaken te voeren geeft al aan dat er iets niet klopt in de rechtsstaat, en dat vooral burgemeesters in de clinch gaan met burgers en wetten.
Het huidige college heeft al een aantal maatregelen genomen om de rechten van burgers steeds verder te ondermijnen: 1. het instellen van interne (dus niet onafhankelijke) bezwarencommissies, 2. het aantasten van de bevoegdheden van de TAC (mag niet over evenementen oordelen), 3. het niet borgen van het NNN in de Groenvisie en in de Omgevingsvisie Amsterdam 2040, 4. het voorbereiden van een nieuwe HGS waarin het NNN niet geborgd is, 5. de weigering om in het bestuur van recreatieschap Groengebied Amstelland te voldoen aan de nieuwe wet Gemeenschappelijke regelingen, enz. In het Omgevingsplan Amsterdam zal het NNN vast ook niet adequaat geborgd zijn.
Deze uitspraak was gezien de tijdgeest te verwachten, maar ergens hoopt een mens toch op gezond verstand en rechtszekerheid. Niet dus. Ik denk dat de grote natuurverenigingen nu aan de slag zullen moeten gaan ter bescherming van het NNN.
De rechter heeft tijdens de zitting aan de jurist van het stadsdeel, dhr. R.M.E. de Vries, expliciet gevraagd of de ambtelijke niet juiste gang van zaken inzake vergunningverlening (het niet voldoen aan de eisen van de Awb en het niet bekendmaken van een besluit na hoorzitting) nog voor zal komen. De jurist heeft beloofd dat dat niet meer zal gebeuren. Daar twijfel ik sterk aan.
Ik ga nu de mogelijkheden onderzoeken van een klacht of beroep bij het Hof van Justitite van de EU, want in Amsterdam worden beroepen van stichtingen, verenigingen of natuurlijke personen inzake het NNN gewoon onontvankelijk of ongegrond verklaard (zelfs als je vlakbij het Gaasperpark woont).
Eerlijk gezegd zie ik ook de gemeenteraad niet in staat om daar een adequate reactie op te geven en de burgemeester tot de orde te roepen.